Ո՞վ է նա

ՎԱԶԳԵՆ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ. ՀՀ առաջին
վարչապետ: ՀՀՇ առաջին նախագահ:
«Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ-կոորդինատոր: Ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ:

Ասվա՞ծ է ամենը: Դեռ ո՛չ:
Լիդեր է բնությունից: Եղեռնից մազապուրծ, Երևան եկած Մանուկյանների երկրորդ սերնդի մաթեմատիկոսներից է. հայրը` Միքայել Մանուկյանը, ֆիզմաթ գիտությունների դոկտոր-պրոֆեսոր էր: Ֆիզիկոսներին մշտապես պետք է լուրջ վերաբերվել. նրանք մեծանում, պաշտոն են ստանում, նաև` երկար խաղացողներ են:

Նրա մասին ասում են` դասական քաղաքական գործիչ` բոլոր ժամանակներում: Չնայած, վերջին տարիներին ակտիվ քաղաքականությամբ կարծես չէր զբաղվում: Ինչպես տեսնում եք` քաղաքականությունը նրանով զբաղվեց. այն էլ` բավականին բարձր մակարդակներում. թե՛ գեո, թե՛ մնացյալ տեսանկյուններից. այս դժվար պահին, անցումն ապահովելու համար, լիդերի նրա թեկնածության վրա կանգ է առել նաև անձամբ «ինքը»` մեր բարեկամ Մոսկվան:
Դժվար ենթարկվող անհատականություն է: Ինչպես Արթյուր Ռեմբոն կասեր` անհնազանդների ցեղից է. ընդդիմադիր տեսակ` էությամբ:

Որոշակի նիցշեիզմ կա ներսում: Իշխանյանների և Մանուկյանների միջավայրում հասունացած գործիչը քաղաքականությունն զգում է օդում, ինտուիտիվ…
Լուրջ ինտելեկտուալ է, և համեմատությունն այսօրվա թավշյա դավաճանների հետ ոչ
միայն կաղ է լինելու, ինչպես ցանկացած համեմատություն,
այլև` քոռ, քաչալ, դաբլ դավաճան:

1967-ին Մոսկվայում` ապրիլի 24-ին Թուրքիայի դեսպանատան մոտ ցույց կազմակերպելու համար ստիպված էր թողնել Մոսկվայի համալսարանը: Հետագայում` 88-ին, նա կրկին «վերադարձավ» Մոսկվա, արդեն` «Մոսկովսկայա տիշինա»` քաղբանտարկյալի կարգավիճակով, որպես «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ:
Նույն «անհանզանդության» պատճառով, վարչապետ նշանակվելուց մեկ տարի անց, հրաժարական տվեց: 1991-ի սեպտեմբերին: Ասվում է` իր ագրարա-
յին քաղաքականության շնորհիվ էր, որ այդ օրերին Հայաստանը փրկվեց սովից, հնարավոր եղավ երկիրը հեռու պահել քաոսից: Դրանք նաև ռուբլու դևալվացիայի օրերն էին:

Յուրօրինակ կարմայական հանգույց է. առաջին վարչապետն է եղել, հիմա էլ… Չէ, վերջինը չէ: Նիկոլիզմը ջնջխելու, մեր հոգիները նրանից ազատագրելու վարչապետի է վերածվում, որ պետք է նախապատարաստի քայքայված երկրի վաղվա օրը… Կամենք` հաջողի:

1992-93-ին պետնախարար-պաշտպանության նախարար էր: Տարիներ, երբ ոչ միայն պատերազմ էր, այլև հեղափոխական ռոմնատիզմին փոխարինելու էին գալիս պրագմատիկ իրողություններն ու հաշվարկերը: Բնությունից լիդեր, հավակնոտ երկու գործիչնե-
րի` ԼՏՊ-ի և Վազգեն Մանուկյանի ինտելեկտուալ գլուխներն այլևս մեկ կաթսայում չեփվեցին. Լևոնի և Վազգենի միջև վաղուց նկատվող մախաթն այլևս հնարավոր չէր թաքցնել պարկում: Մանուկյանը հեռացավ թիմից. դարձավ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի միֆը քանդող նախակարապետը:

Կարիերայի պիկը դարձնելով 96-ը, երբ որոշ գնահատումներով, նա՛ դարձավ «Վազգեն-նախագահ», սակայն ՀՀՇ-ն որոշեց` չկա նման բան. չգնաց երկրորդ պտույտի, հնարավություն չտվեց ԱԺՄ լիդերին` վավերացնել իր դեֆակտո հաղթանակը, շամպայն խմեց ու ԼՏՊ-ին հայտարարեց «ընտրված» ազգընտիր` հընթացս Արշալույսգեյթում հայհոյելով Քլինթոնի մորը` պատրաստ լինելով մի 800 էլ հանուն դրա «վարի տալու»:

1998-ի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րին, որ­պես­զի կր­կին կանխ­վի Վազ­գեն Մա­նու­կյա­նի մուտ­քը մեծ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն, քա­ղա­քա­կան մո­դե­րա­տոր­նե­րը խա­ղի մեջ մտց­րին Կա­րեն Դե­միր­ճյա­նին, ին­չը նրան կր­կին պա­հեց լու­սանց­քում. նա կր­կին խա­ղից դուրս մնաց:
2003-ին ար­դեն «Ար­դա­րու­թյուն» դա­շինքն էր, ո­րը որ­քան ի­րադ­րա­յին ա­ռա­ջա­ցավ, նույն­քան էլ ի­րադ­րա­յին` «հալ­վեց» ներ­քա­ղա­քա­կան հոր­ձա­նու­տում:

2009-ից մինչև վեր­ջերս ղե­կա­վա­րում էր Հան­րա­յին խոր­հուր­դը:
Ա­յիբ­նե՞ր: Որ­քա՜ն ա­սես: Ժանտ է: Կոմպ­լեքս­ներ ու­նի: Չի մո­ռա­նում ո­չինչ ու ոչ մե­կին: Սա­կայն ու­նի նաև խե­լամ­տու­թյուն` դրանք շր­ջան­ցե­լու, խա­ղը վե­րա­նո­րո­գե­լու` ձվե­րը մի քա­նի զամ­բյուղ­նե­րում դնե­լու:
Այլ կերպ ա­սած` այս պա­հին նա մեր` ա­նա­պա­տում կան­չո­ղի ձայնն է, ո­րի պատ­մա­կան ա­ռա­քե­լու­թյու­նը կլի­նի հա­յոց ա­նեծ­քը` Նի­կոլ ա­նու­նով, դուրս շպր­տել-նե­տել աղ­բա­նոց, նա­խա­պատ­րաս­տել բուն ընտ­րու­թյուն­նե­րը, նաև այն վար­չա­պե­տի մուտ­քը, ո­րի քու­ղե­րը կկա­պի ա­պա­գա խոր­հր­դա­րա­նը… եր­կիրն այս ծանր, ան­հույս փո­սից դուրս հա­նե­լու հա­մար:
Նրա՞նք ով­քեր են: Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա՞ն: Մի­քա­յել Մի­նա­սյա՞ն: Էդ­մոն Մա­րու­քյա՞ն: Ար­թուր Վա­նե­ցյա՞ն....

Թե՞ բո­լո­րին կե­փի մեկ կաթ­սա­յում, որ­պես կա­րող ու­ժեր` եր­կիրն այս ա­հար­կու ժա­մա­կաշր­ջա­նից դուրս հա­նե­լու հա­մար:
Կա­մենք:

Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան

Մեկնաբանություններ